Den unge guten heldt hardt om mora si der dei står tett saman på kaia. ”Nå må du for all del vere forsiktig, guten min,” kviskrar mora til guten. Ho kjenner at den spinkle kroppen skjelv lett. Auga er blanke av tårer. ”Pass deg for alle dei fararane som lurer.” Så riv han seg laust, kaster eit kjapt blikk på dei to småsystrene sine og spring opp midtgangen. Over skuldra har han skipssekken si, med dei viktigaste tinga sine. På dekk snur han seg og vinkar. For aller siste gong. Nå var det berre han og dei to småsystrene, Mari og Lisa. Dei skulle inn på eit 6-mannsrom. Guten, som heita Kevin, var 11 år. Han håpte på at det var minst ein annan gut på rommet med nesten lik alder.

Kevin sa til småsystrene sine at dei skulle vente på dekk, mens han fant rommet deira 7B. Kevin spurte ein gut som han såg satt inne på eit rom, han hadde ein kortstokk i handa. ”Hallo, eg er Kevin. Er dette rom 7B?” spurte Kevin, han var nervøs for å få et frekt svar. ”Hei! Eg er Thomas, ja dette er rom 7B. Skal du vere her?” spurte han inne på rommet. Kevin smilte til han og sa ”Ja, eg og mine to små systre” . ”Så fint. Kvar er dei?” sa Thomas. Kevin begynte å gå mens han sa ”På dekk, eg går og hentar dei nå”. Kevin såg Mari og Lisa sat på ein benk. Der dei snakk med to andre jenter som såg ut til å vere på same alder. Han gjekk bort og henta dei. Dei andre to jentene skulle vist vera på same rommet. På kvelden spurte Thomas om Kevin viste kvar dei skulle hen og kvifor. ”Vi skal til Sverige, Göteborg. Vi har ennå ikkje reist får Oslo hamn det er ennå folk som går ombord på skipet” sa Thomas fort. Kevin viste ingenting om dette, mora hadde bare sakt at dei skulle på leir, men han viste at båten deira heitar ”Sweet Memoryes”

Neste morgon hadde båten seglt til neste stopp, Hvaler. Hvaler var ei øy på grensa mellom Noreg og Sverige. Kapteinen sa til passasjerane at dei skulle bli der ei stund , så folk kunne gå og handla viss dei ville. Men med ein regel, dei skulle ikkje gå lenger enn dei første 3 gatene. Kevin og Thomas tok med seg jentene ein tur i gatene, dei hadde 60 kr til saman. Dei kjøpte mykje snop og mat. Det blei så tungt at gutane måtte bera alle matvarene til båten, mens jentene vart igjen i gatene. Da dei kom til bake, fant dei ikkje jentene. Thomas og Kevin gjekk og leita i over 1 time. Plutseleg fant Thomas den eine skoen til Ingrid, lenger borte i gatene fant dei sko nummer to. Dei fant fleire sko til lenger dei gjekk, heilt til dei kom til ein port.

Det såg ut som ein leir, leiren var midt i skogen. Kevin tenkte at dette kunne ikkje vere noko god ide, jentene ville aldri gått så langt ifrå byen. Gutane sneik seg rundt leiren som var inngjerda med piggtråd på toppen av gitteret. Dei såg jentene midt inni ein flokk med andre ungar, dei stod med eit flag som var rødt med eit merkelig svart kross i midten. Thomas kviskret litt høgt ”Pssst! Her er vi, kva gjer dykk over der? Vi har lett etter dykk i timevis. Dykk skulle ikkje gå lenger en dei første gatene. ” Det såg ut som Ine grein da hun sa ” Vi vill ut. Vi vil ikkje vere her. Noen menn kom og tok oss oppi en lastebil. Vi heiv skoa og håpa dykk ville fylgje etter dei. Mennene her har skytarar og snakkar rart.” Dei blei samde om at gutane skulle grave hull under gjære, mens jentene skulle sei ifrå når det kom menn me våpen. ”Gjøm dykk! Det kjem en frå høgre” ropte Ingrid til gutane. Kevin og Thomas sprang og gjømte seg bak noko store steinar, til mannen hadde gått forbi. Dei forsette med å grave til det var stort nok hull som jentene kunne krype under.

Med eit jentene var over på den andre sida, hørte dei eit skydd som blei avfyrt. Dei sprang som dei aldri hadde sprunge før. Dei sprang inni ei bakgate og gjømte seg i nokon søppelbøtter. Etter ei stund kom dei til båten, den skulle akkurat til å segla frå hamna. Thomas fortalde kvifor et flagg som var på leiren: ”Det var tyskarar, tyskarane har teke over øya. Faren min er med i ein sabotasjegruppe, eg blir sendt til Sverige fordi eg har et brev eg må levere. Kompisen til far min heitar Max. Han er leiaren for sabotasjane.” Kevin forstod ingenting om det Thomas sa, men han skjønte det var eit viktig brev.

Da dei kom til Sverige blei dei sendte til ein fin leir på utkanten av Göteborg, der skilte dei jentene og gutane. Om kvelden spela gutane kort, da snakke Thomas om kor viktig det brevet var. Han sa at han skulle levere det om 2 dagar til ein mann som hadde heilt røde klede. Mannen skulle komme på leiren og stå midt i leir garden. Neste morgon blei alle bedt om å pakke sakene sine. Dei skulle kjøre buss. Bussane køyra dei til ei hamn, der var det tyske båtar. Ein etter ein blei sendt inn på båtane. Thomas følte seg ikkje sikkar på kvifor dei var her.

Plutseleg kom det ein og henta han. Thomas gjekk bort til Kevin før han gjekk på båten, han kviskra i øre til Kevin: ”Her får du brevet, du veit kor viktig det er å levera det. Eg skal få tyskarane til å reise heim at.” Thomas gjekk om bord på båten. Kevin såg at han blei teken inn i eit rom. Kevin var på utsida og hørte masse skriking og hyling. Den eine mannen sa til alle som var igjen at dei skulle bare gå til bake til bussane. Kevin spurte ein av leir ledarane kvar Thomas var. ”Thomas skal vere med til Tyskland. Han har noko som tilhørar dei.” Kevin blei veldig lei seg, han satt på sia av jentene på turen heim til leiren. Han sa til Ine og Ingrid at Thomas reiste til Tyskland.

2 dagar hadde gått og Kevin så mannen i røde klede. Kevin gjekk bort til han og gav han brevet, da sa mannen: ”Er det du som er Thomas?”. ”Nei, eg er Kevin, Thomas reiste til Tyskland. Eg skulle levera brevet for han.” sa Kevin mens han var lei seg. Mannen forstod og sa han måtte reise nå, han skulle levera brevet til andre folk. Etter 4 år i Sverige blei dei sendt heim til Noreg. Der venta mora til Kevin og jentene. Faren til Kevin døde i ein kamp mot tyskarane. Han blei gravlagt 1944. Året før Kevin kom heim. Kevin voksa opp og blei ein tømmarmann, han hadde kone og 3 barn. Dei levde lykkelig resten av sitt liv.