- Ha det, snakkast seinare i dag. Glad i deg. Seier eg til Tommas, mens eg gir han ein klem.

- Ha det, ja, det gjer me. Glad i deg og. Svarer Tommas meg.

Tommas er kjærasten min, han er 16år, brunt hår, ca.170cm og veldi skjønn og har blå lett motorsykkel. Mens eg er 15år, blondt hår, ca160cm og er storm forelska. Seinare i dag skal vi på kino å sjå ”new moon” han skal hente meg kl.17.00 så skal vi ete. Eg gleder meg kjempe masse.

 

- Eg går nå eg, hade, kommer heim rundt 21.00. roper eg frå gangen inn i stua til mor.

- Ok, ver forsiktig og bruk hjelm når du sitt bakpå med Tommas. Roper mor tilbake.

Eg venter utføre kl.16.55 han pleier som regel og vera før tida. Klokka blir 16.59 og den blir 17.05.

”kva nå som skjer? Kvifor kjem han ikkje? Han pleier ikkje og gløyme det. Det var jo han som ville sjå denne filmen. Eg ringer han og spør kva som skjer.”

- Pip, pip, pip… denne mobilkandidaten har slått av telefonen eller ikkje i forbindelse med dekning. Venligs prøv igjen seinare. Kommer det frå telefonen.

 

Eg hiver mobilen i bakken og folk vil ikkje komme i nærleiken av meg.

” tenk og avlyse kino og middag på denne måten, eiger han ikkje følelsar? Er han heilt dom i hovudet? Tenk og såre meg på denne måten. Eg gidder ikkje å vente her lenger. Eg går inn og eg skal aldri meir snakke med han. Her har eg vist masse følelsar også dukkar han ikkje opp, når eg kommer inn skal eg sende melding og slå opp med han.”

- Er det deg Tone? Skulle ikkje du på kino med Tommas? Roper mor frå stua med det eg smeller dør igjen bak meg.

- JA! Det er meg og JA! Eg skulle ut med Tommas! Brøler eg til eg er så rød i fjeset at folk kunne samanlikna meg med ein tomat.

Eg spring opp på rommet og smeller døra bak meg, legger meg i senga og byrjar å gråte.

”kva har eg gjort for og fortene dette? Eg var jo kjempe snill med han og viste alle følelsane mine til han. Han er bare ein stor idiot.” tenker eg mens eg gråtar.

Ca. 1time seinare.

- TONE! Det er telefon til deg! Brøler mor opp til rommet mitt.

- Kven er det? Spør eg tilbake.

- Veit ikkje det er ei dame som skal snakke med deg, kom ned. Roper mor opp.

- Ok, eg kommer. Seier eg irritert mens eg går ned igjen.

 

Eg tar me telefonen opp igjen og spør:

- Ja? Kem er du?

- Hei, ja eg er ei dame som ringer for Tommas.

- Ja vell, men då vil eg ikkje snakke med deg. For meg og Tommas eg ikkje kjærester lenger! Hade! Seier eg og er på tippen til og leggje på.

- NEI! Ikkje legg på eg må snakke med deg. Du må sette deg ned. Var det til deg han skulle i dag rundt 17.00? spør dama snilt.

- Ja, det skulle han men han dukka ikkje opp og han sa ingenting til meg. Svaret eg surt.

- Ja, det er derfor eg ringjer dette er jobben min og ringje rund slik som dette. Dama får ikkje snakka ferdi før eg avbryter henne.

- Kva? H-h-h-h-h-h-har det skjedd noko? E-e-e-e-e-er det alvorleg? Svarer eg med skjelvande stemme.

- Ja, dette er alvorleg, sitter du ned? Spør dama som holdar seg rolig.

- Ja eg sitter, kva er det med Tommas? Svarer eg mens eg girer meg opp for og høyre det verste.

- La meg snakke ferdi før du seier noko denne gang. Det var ei ulykke på braut sletta ca.kl.16.50. det var ein gutt i 16åra på ein blå lett motorsykkel som krasja inn i eit stort vogntog. Eg er veldi lei meg, men det var dessverre Tommas. Seier dama med skjelvande stemme.

- Nei, d-d-d-d-d-d-d-det kan ikkje vera han, nei, d-d-d-d-d-d-d-det får ikkje lov å vera han, NEI, d-d-d-d-d-et er ikkje han. Seier eg mens eg hyl grin.

- Jo, det er dessverre han. Svarer dama.

 

I begavelsen.

Det er ein tung begavelse og eg grin og grin til eg kunne bada i mine eigne tårer. Eg greier ikkje og seie hade til han. Han var jo den beste.

Kyrka er kvit med masse bildar på veggen. Men det er kista eg ser på den er kvit med ein band på og masse blomster. Han vart i alle fall høgt elska.

 

Nokon dagar etter begavelsen går det litt betre, men eg greier forsatt ikkje og snakke om det. Eg savne han så forferdelig. Eg kunne gjort kva som helst for og hått han tilbake. Årh, eg savne han så forferdelig masse. Men han er alltid her med meg i hjarta mitt. Og vis Gud ville han skulle dø så var det vel slik det skulle vera. Og Gud tar godt vare på han.

 

R.I.P. Tommas Jensen 12.08.08 kl.16.56.