"Eg saknar ho, åh som eg saknar ho Geir."

 

Niande kveld på rad blei avslutta ved ei gråtande Anna. For ein månad sidan var dei blitt samde om abort.

Dei hadde tatt den største besluttninga til no i livet sitt. I 18.uke etter å ha fått greie på at fosteret leid av Down syndrom vart det tunge og grå svaret abort. vekene etter dette hadde vorte beinharde. Kjensla og meining ved live vart brått teken vekk. Både Geir og Anna hadde fått store problemer etter hendinga.

Verst gjekk det utover Anna. Ho var ikkje lenger å kjenne.

 

Ho var blitt mager å bleik. Dagane vart prega av lite søvn og store mat beten blei det heller ikkje. Tankane og syna hennar ville ikkje gje slepp på den eine "tingen" som doktoren hadde kaldt det. Anna hadde kjend at det blei starta eit heilt nytt liv inni seg, tatt pilene som drap fosteret og deretter født eit dødt barn. Alt ho hadde ønska seg når ho haldt den litle uskuldige handa i si eiga var at den sko røyre på seg. At den skulle ta tak rundt fingrane hennar og halde seg fast. Kva hadde ho gjort??..

 

For omlag 25 år sidan blei lova om sjølvbestemt abort vedtatt i Noreg. I løpet av desse 25 åra har det vorte gjennomført 350.000 abortar i landet vores. Abortlova skulle gje makt og fridom for kvinna til å sjølve bestemma over si eiga kropp. Til tross for at for/mot argumenta er mange tykkjer eg at abort er blitt eit av dei store "hysj, hysj " temaene i Noreg. Har ikkje dette temaet alt for store verdiar til og bare ble hysja på?? Somme tykkjer abort er ei bra løysning mens andre avskyr ho. Eg vil no ta føre meg nokre tankar om abort.

 

 

Kva tid byrjar eigentleg menneske livet, spørsmålet blir ofte stilt i samanheng me abort. Er det ved unfanginga?? Eller er det ikkje før etter nokre veker?? Mange tykkjer at eit barn i mors liv ikkje har noko verdi liv før det ser dagslyset i føde avdelinga på eit sjukehus. Medan andre tykkjer livet byrjar i det augeblikket kor ei eggcelle og ei sædcelle smeltar saman og dannar ei ny celle. Altså ved befruktning. Noreg har lagt lovane sine med grunnlag ut i frå bibelen. I bibelen er du i mors liv eit barn og, det er Gud som bestem kva tid tråden i eit liv tek slutt. Eg undrast kva menneske er i stand til å avgjer dette?? Kven har rett til å bestemma kva tid eit barn bare er ein celleklump eller kva tid det er blitt eit levande individ?

 

Me her i Noreg synest me er heldige som bur i eit land utan krig og massemord. Men er me klar over at over 14 000 små og uskuldige barn i morslivet blir drepne kvart år her i Noreg?? Er dette massemord??

 

I Noreg klager me meir og meir på den stadig aukande kriminaliteten og volden i gatene. Kva med sjukehusa?? Fleire hundre spedbarn blir drepne kvar dag av abort tennesta på sjukehus rundt omkring i lande vores. Sjukehusa lagt for å hjelpa sjuke og gravide kvinner! Er det å ver gravide ein sjukdom??

 

Naturen, dyr og planter er noko me er stolte av her i landet. Fleire dyr, fuglar og blomsterarter er freda med streng lov og straff vis man bryt dei. Det er for eksempel forbod mot fjerna egg frå spesielle dyre artar. Er det i dag i Noreg tryggare å verta eit dyr, fugl eller ein blome enn å ver eit barn som nettopp er blitt unfanga??

 

Nyare teknologi gjer det tidleg mogleg å ta ein fostervassprøve eller ultralyd for og sjå kva kjønn fosteret er og om det lid av for eksempel Down syndrom. I fleire land får mange barnet fjerna på grunn av att det er feil kjønn eller at barne er sjukt eller har eit handikap.

 

Andre tek abort fordi barnet har blitt til ved ei feiltolking, utanfor ekteskap eller ved ein "one night stand". Eit uføddbarn har aldri gjort noko galt og har ingenting å straffast for. Er det rett at det ufødda barnet ska lida for feilen foreldrene gjorde?? Burde me ikkje læra oss å ta ansvar for handlingar og ikkje leva etter lyster for å så la det gå utover eit uskuldig menneskeliv?

 

Samfunnet utviklar seg sakte mot eit "sorteringssamfunn" kor dei svake og ikkje heilt perfekte menneska blir brukt til søppel. Kor er det samfunnet med kjærleik og offervillegheit som me ein gong hadde??

Kva slags verd ville det blitt om absolutt alle var perfekte?? Er retten din for å leva borte om du er skapt ved eit handikap?? Alle mennesker har sine egne kvalitetar som me bør utnytta best mogleg.

Kva med att dei litt meir sterke tok seg litt tid til å hjelpa og læra dei svake?? Er det mogleg å hjelpa, andre enn seg sjølve??

 

I somme tilfeller er abort ein rein selfølge meiner mange. Særskilt i tilfeller der unge jenter og kvinner har blitt utsett for eit overgrep, og er blitt gravid. Dette barnet vil automatisk bli hata og mora vil aldri gløyme det som har skjedd. Kvinnene si rett til å bestemma over si eiga kropp må vega tyngre enn fosterets rett til å leva her i denne situasjonen meinar dei. Men vil det ikkje bare verta verre me eit drap på samvitet i tillegg til alle dei vonde og, ekle tankane om overgrepet?? Rettferdiggjerast eit overgrep ved eit drap??

 

Nokre få meiner at er dette eit tilfelle bør menneska kring offeret ta seg av mora og barnet. Støtta dei opp med kjærleik og, og vera der for økonomisk støtte.  Ein bør ta ansvar å i det minste bera fram barnet sitt. Er det heilt utelokka å ha barnet sjølve står adoptiv foreldre i kø og ventar ivrig på eit barn.

 

Skal me la adopsjonslova forsete her i Noreg? Det er 14.000 uskuldige små barn på samvitet kvart år det.

 

Eg tykker me i Noreg har gjeve etter. I Noreg har me ikkje lenger den tryggleiken me hadde. Eg følar eg trygt kan sei me har mussa grepe. For kvar vil det eigentleg ver trygt om du ikkje er trygg i magen til di eiga mor?? For at Noreg skal byggja opp det tryggja samfunnet som med ein gong hadde bør me ta oss kraftig i saman og få fjerna abortlova!

 

Vold er ein av dei tinga som gjer eit samfunn utrygt å skremmande, for meg er abort samfunnets mest avskyelege form for vold. Dei som er født kan til ei viss grad forsvara seg mot vold, men ka me eit ufødd barn?? Det er jo heilt forsvarslaust. Her i Noreg har me ikkje dødsstraff men stemme det?? Me dømme jo dei mest uskuldige til døden, og verst der er ikkje i eit domslokale, men heilt privat. I eit domslokale krevs det enormt høg utdanning for å verta dommar men, hjelp seier eg, no kan ei 17 år gammal jenta døma mellom liv og døden.